Gooi niet je eigen glazen in

Luister, ik snap je. Presenteren voor een groep is altijd een beetje eng.

Of een beetje boel, eigenlijk. Helemaal als je baas in die groep zit. Of als er iets van die presentatie afhangt.

Dus ik snap dat je nerveus bent. Zenuwachtig, dat ook. Misschien zelfs gespannen.

Maar wat ik niet snap, is dat je dan een kleinerende opmerking over jezelf maakt bij aanvang van je presentatie. Of als je je presentatie bij een training van ons oefent. Je weet wel wat voor soort zinnen ik bedoel:

• Ik heb het niet helemaal goed voorbereid hoor
• Zo, dit gaat vast mis, maar daar gaan we dan
• Nou, saai verhaaltje nummer 1, hoor
• …

En meestal komt er dan een zenuwachtig lachje bij.

Vaak komt dit voort uit de angst om je publiek teleur te stellen. Misschien ben je zelf niet overtuigd van de inhoud en structuur van je verhaal. Misschien maak je je zorgen om je eigen presentatievaardigheden. Maar waar het ook door komt, wat je aan het doen best is dit: je vertelt je publiek dat ze er vooral niet teveel van moeten verwachten.

Het probleem met dit soort zinnen is dit: ze werken. Je publiek gelooft je en zet zich schrap voor Het Saaiste Praatje Ooit. En omdat ze dat verwachten, wordt het dat ook. Je hebt van je onbevangen publiek een ongeïnteresseerd publiek gemaakt.

Anders gezegd: je wéét helemaal niet of je publiek jouw verhaal saai of rommelig of oninteressant had gevonden. Je doet hén tekort door ze de kans te ontnemen om zélf te oordelen. En je doet jezelf tekort door jezelf vantevoren al zó te diskwalificeren.

Niet meer doen, dus, vanaf nu. Maak jezelf niet kleiner, en geef jouw verhaal de kans zichzelf te bewijzen.

Meer leren over hoe je dat doet? Klik hier!