Natuurlijk hebben wij ook een mening over de actie van “ik ben nog geloofwaardig” Grapperhaus.

Want hij is helemaal niet meer geloofwaardig. Niet omdat hij één keer een foutje maakt – dat kan iedereen overkomen. Maar omdat hij communicatiefout bovenop communicatiefout stapelt.

Zelfs een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen.

Grapperhaus graaft zijn eigen graf – niet één, maar vier keer

De eerste fout heeft iedereen in de media al uitgebreid aangewezen: Ferd is zich niet bewust van zijn voorbeeldfunctie. Hier is de man die de regels handhaaft, zelfs opstelt, en dan houdt hij zich er zelf niet aan.

Maar hij heeft het zelf nog erger gemaakt, door in de periode hiervoor wel erg de toon van de ‘law & order’-man aan te slaan. Grapperhaus was de strenge vader, de waakzame wout met het wijzende vingertje, de bad cop tegenover Ruttes poging tot good cop.

Daarna hij heeft het zelf nog, nóg erger gemaakt, door de manier waarop hij het poogde op te lossen. Eerst ontkennen en draaien, claimen dat de coronaregels ‘voortdurend in de gaten zijn gehouden’. En pas gewoon de waarheid zeggen als er foto’s op tafel liggen.

En toen heeft hij het zelf nog, nog, nóg erger gemaakt door zijn ‘boete’ gezapig over te maken aan het Rode Kruis, waar de gewone man gewoon een boete aan zijn gewone broek krijgt. Die de gewone man van zijn gewone salaris moet betalen. Een gewoon salaris dat schril afsteekt bij het ongewone salaris van Zijne Excellentie, De Ferd.

Ik gebruik het woord ‘klassenjustitie’ niet graag, maar… .

Had hij het anders kunnen doen?

Zoals ik al zei: iedereen kan een foutje maken. Belangrijk is de vraag hoe je ermee omgaat. Wat had Grapperhaus kúnnen en móeten zeggen?

Ten eerste: zo gauw de suggestie werd gewekt dat de minister zijn eigen coronaregels overtrad, direct erkennen. Niet ontkennen, niet duiken, maar hardop zeggen: “Ai – je hebt gelijk! Ik heb me inderdaad niet aan de regels kunnen houden, en dat is niet goed”.

Ten tweede: consequenties eraan verbinden. Idealiter doe je twee dingen: je maakt het goed én je legt uit hoe je gaat voorkomen dat het nog een keer gebeurt. Zodat je het de volgende keer beter doet.

Het goedmaken had Grapperhaus kunnen doen door zichzelf aan te geven. Dat klinkt zwaarder dan ik het bedoel. Ik bedoel ermee dat hij zichzelf had moeten aanmelden om de boete te betalen aan de passende handhavers. Dus niet aan het Rode Kruis, maar het CJIB. En ook gewoon een justitiële aantekening in zijn strafblad, zoals dat voor velen in Nederland nu ook al lijkt te gelden.

Ten derde: empathie benadrukken. En met name hier gleed Grapperhaus uit: dit voorval was een unieke kans om oprecht te communiceren met ons burgers.

Dat was een simpel verhaal geweest: “geloof me, beste burger, ik weet als geen ander hoe moeilijk het is om je altijd aan de coronaregels te houden – je ziet nu dat het mij ook niet altijd lukt. Ik heb er dus alle begrip voor als het u ook niet lukt”

En ten vierde: de klassieker uit de mediatraining: terug naar de eigen boodschap: “En dat is precies waarom we wél doorgaan moeten met dit boetebeleid. Als we niet elkaar continu aanspreken en corrigeren, vervallen wij allemaal, mezelf incluis, al gauw weer in oude gewoontes. En die oude gewoontes zijn nu juist het probleem: zo verspreiden we het virus, niet door kwaadwillende opzet, maar door tijdelijke vergeetachtigheid. Om ons daarvoor te behoeden, daar zijn die boetes voor: voor u, voor mij, voor ons allemaal. Want #alleensamenkrijgenwecoronaondercontrole.

Grapperhaus en ‘de chickies’

Nogmaals: iedereen kan een foutje maken. Vergissen is menselijk.

Waar het om gaat, is hoe je ermee omgaat: met empathie voor je doelgroep, of niet? En de vraag is hoeveel empathie Grapperhaus doorgaans kan opbrengen. Ziet hij ons, zijn medeburgers, als medemensen, of meer als objecten?

In dat licht wordt de video die van Grapperhaus op vier april 2020 is gemaakt, wel extra wrang. Grapperhaus besloot met de lokale politie mee te fietsen in het Vondelpark, en besloot zelf ter plekke om drie jonge vrouwen aan te spreken.

En hoe deed Zijne Excellentie in het volle ornaat van zijn democratisch verkozen functie dat ook alweer? Ohja, met een stevige Kevin-Spacey-in-American-Beauty-vibe: “daar….deze drie chickies”. Om er bij het wegfietsen aan toe te voegen: “mooie haarband!”

Ik ga er maar niet vanuit dat dit het moment was waar Rutte aan dacht toen hij zei ‘dat er een schaduw over zijn huwelijk ligt’. Of komt die vermeende schaduw over zijn huwelijk meer omdat Grapperhaus er een gewoonte van maakt om tijdens belangrijke momenten liever Feyenoord te kijken dan gewoon te doen wat hij behoort te doen?

U was #voetbalgate alweer vergeten, he?