Laat de agenda je niet overkomen

Eentje voor de aanstaande raadsleden onder ons. Want die verkiezingen komen er alweer aan!

De afgelopen maanden hebben we veel te horen gekregen over ‘tegenmacht’ en ‘bestuurscultuur.’ Één ding is daarbij duidelijk geworden: de uitvoerende macht kan té makkelijk óm de controlerende macht heen dansen.

De Kamer slecht geïnformeerd? Bwoh, ok, woeps. Vragen uit het parlement? Joh, die zijn alleen maar lastig. Moties van de volksvertegenwoordiging? Nou ja, als het niet werkt ze te ontraden, kunnen we ze altijd nog naast ons neerleggen…

Dit speelt niet alleen op landelijk, maar ook op lokaal niveau. En één van de belangrijkste technieken die de uitvoerende macht gebruikt is deze: ze claimen de politieke agenda. De uitvoerende macht bepaalt waarover en wanneer de vertegenwoordigende macht vergadert.

Deels begrijpelijk: als uitvoerder heb je gewoon te maken met een planning- en control cyclus. Een begroting maak je niet elke week opnieuw.

Maar het loopt uit de hand wanneer je als uitvoerder die cycli gebruikt om politiek debat te vermijden of verstrengelen.

Er komt een motie om een deel van het bestemmingsplan te herzien? Nee, dat is nu niet het juiste moment. Wel of niet het stationsgebied op de schop gooien? Nou, we hadden daar drie jaar geleden met de Nota Ruimte een conceptnotitie over opgesteld, en toen zei uw voorganger…, en dus laten we het er nu even niet over hebben, ok?

Nee.

We gaan het er wél over hebben. Want dat is de rol van de vertegenwoordigende macht: lastige vragen stellen aan de uitvoerende macht. Ongeacht of je van de coalitie of oppositie komt. Kenmerk van lastige vragen is: ze komen nóóit uit.

Dat ze de uitvoerende macht niet uitkomen, is misschien extra reden om ze juist wél te stellen.

Wil je ook leren om lastige vragen te stellen, binnen of buiten de politiek? Volg dan de training ‘Politieke Argumentatie en Debat’:

Klik hier om je in te schrijven!